De binnenkomst hal

Als je de grote witte deuren van het te huis opent zal een gigantische hal je tegenmoet komen. Tegen de muur staan een paar felrode banken. De muren zijn weer wit. De receptie is ergens in een hoekje gepropt. De hal is te groot voor zo weinig meubilair, maar je kunt er daarom wel veel leuke dingen in doen, juist omdat je zoveel ruimte hebt!

extra informatie: de receptionist is een oude vrouw waar je veel mee te maken krijgt gedurende tijd die je verblijft in dit te huis.

Met twee koffers achter haar aanslepend liep ze samen met haar ouders het grote gebouw binnen. De hal waarin ze toen hun eerste passen inzetten was gigantisch, echt gigantisch. Lily verbaasde zich over de grootte. 'Waarom plaatsen ze er niet mee meubilair in. Slaat toch nergens op,'siste ze tegen haar moeder die ook een grote tas droeg. 'Kind, zeur toch niet,'zei haar vader met luidkeels. Ook hij droeg nog een tas. 'Ik ben blij dat ik van jullie af ben. Jullie mogen heus wel gaan hoor.' Ze beende naar een toonbank wat blijkbaar de receptie was.
'Wat is je naam, jongedame?'vroeg een oude vrouw met een zachte stem.
'Lily,'begon ze. 'Lilly Daniels.' Ze keek naar haar ouders die achter haar stonden en het woord overnamen. De vrouw begon als een bezetene te typen en binnen vijf minuten kreeg ze een stapel formulieren in haar handen gedrukt. 'Zo dat is geregeld. Alles wat je moet weten staat in die formulieren.' De vrouw gaf haar een glimlach en overhandigde haar toen een sleutel. 'Voor je kamer.' Ze knipoogde en knikte toen naar Lily haar ouders.
Ze wouden haar omhelsen, maar het enige wat ze kregen was een arrogante blik. 'Nou ga nou maar. Bedankt voor het dragen van mijn tassen en ik zie jullie ooit nog wel eens.' Ze liep naar één van de rode banken en plofte er in neer. Ze keek naar de grote witte deuren waar haar ouders in verdwenen.

Samen met zijn moeder stapte hij de hal binnen. Hij keek zijn moeder aan en gaf haar een argwanende blik. 'Wat is dit voor plek,'mompelde hij. Zijn moeder schudde haar hoofd. 'Je moet niet altijd zo snel beoordelen.' Samen liepen ze naar de receptie. In eerste instantie wilde Ashton niet dat zijn moeder mee ging, maar het had wel gemoeten. Zij moest nog dingen regelen met het te huis zelf. Binnen een mum van tijd had de wat oudere vrouw alles voor hen geregeld en liet zijn moeder hem achter in het gigantische te huis met een stapeltje formulieren in zijn handen en een sleutel.

".. Maar het is veel beter zo!" hoorde Lucy de stem van haar moeder nog roepen.
Onzin. Alsof dit beter was. Dit was een hel en dat wist haar moeder hartstikke goed.
Nouja, als ze maar niet dachten dat ze hier zo blijven, want ontsnappingspogingen zou ze genoeg hebben, en ze zouden lukken ook, hoe vaak ze het ook proberen moest.
Met een arrogante uitdrukking die enorm veel woede bevatte liep Lucy richting de receptie, haar koffer achter zich aansleuren. "Wat is-"
Nog voor de oude vrouw haar zin had kunnen afmaken antwoordde ze al. "Lucy Ichimaru," antwoordde ze op een toon die perfect bij haar gezichtsuitdrukking paste.
"Dat is niet de manier waarop wij ons hier gedragen jongedame," antwoordde de vrouw kalm, terwijl ze een aantal papieren in de handen van het kwade meisje duwde. "Je kamer is boven."
Zonder nog iets te zeggen draaide Lucy zich om en liep richting de deuren die naar boven moesten leiden. Eens zien hoe haar kamer eruit zag.

Aizens houding was zoals altijd nonchalant en hij liep erbij alsof hij niet snapte dat dit ongeveer hetzelfde was als een gevangenis. Nouja, ongeveer dan.
Hij had gewoon helemaal geen zin om zich hierover op te winden, dat sloeg nergens op. Hij was hier zo weer uit en in de tijd dat hij hier dan toch moest zijn maakte hij het wel naar zijn zin.
In een vlug tempo was hij bij de receptioniste geweest en had hij vervolgens een stapeltje papieren en een sleutel in zijn handen.
"Right.." bracht hij met een frons op zijn gezicht uit terwijl hij de zaal doorkeek. Aah, daar waren mensen.
Op een rustig tempo liep hij erop af en stopte hij vlak voor ze. "Hey," antwoordde hij met een grijns op zijn gezicht. "Wat zien jullie er vrolijk uit," vervolgde hij sarcastisch. Natuurlijk niet, alsof dit iets was om blij mee te zien, maar goed.

Lily die zich inmiddels al helemaal had gesetteld in de zachte rode bank keek met pretoogjes de jongen aan. Nu ik jou zie word ik weer helemaal vrolijk. Ze wierp een glimlach naar hem toe en stond op. 'Jij ziet er anders ook behoorlijk vrolijk uit,'merkte ze op. 'Ik ben Lily,'voegde ze er glimlachend aan toe.

"Ik ben ook enorm vrolijk," antwoordde Aizen alsof het de normaalste zaak van de wereld was om op dit moment vrolijk te zijn - wat hij niet eens was.
"Aizen," stelde hij zichzelf vervolgens voor, om daarna het meisje - Lily dus - pas echt te bekijken.
Totaal niet het type dat hij hier verwacht had, al zag ze er wel ontzettend leuk uit.
"Ach, we verzinnen wel een plan om hier weg te komen," zei hij met een enorme grijns op zijn gezicht. Natuurlijk deden ze dat.

'Vanzelfsprekend.' Ze knikte en bekeek de hal nog eens vluchtig. 'Als we het tegen haar moeten opnemen ben ik hier morgen al weg,'zei ze terwijl ze een spottende blik naar de oude vrouw toe wierp. Die keek op en keek haar vanachter haar bril scherp aan. Lily keek naar Aizen. 'Ik mag haar nu al niet.'

"Niet?" vroeg Aizen op een spottende toon - zijn grijns nog steeds op zijn gezicht.
"En ik vond haar juist zo aardig!" Zijn blik gleed van Lily, naar de vrouw en daarna weer terug.
"Maar je hebt gelijk, als zij de enige is die we moeten "verslaan" dan zijn we hier zo weg. "Ga je mee de kamers zoeken?"

Ze knikte en keek nog even grijnsend naar de vrouw, die haar met een ijskoude blik terug wierp. Daarna keek Lilly achterom en twee vrouwen van middelbare leeftijd in mantelpakjes kwamen het gebouw in, gevolgd door een man gekleed in een strak zwart pak. 'Zo als dat niet twee van de nieuwe kinderen zijn,'zei de man tegen de vrouwen. Lily keek ze aan. 'Kinderen?'vroeg ze spottend en ze haalde haar wenkbrauw op. Wie waren zij nou weer?

Aizen wilde net iets gaan zeggen tegen Lily toen er opeens een stel idioten niet ver langs hen stonden.
Gelijk rechtte hij zijn rug en keek hij de drie met een nogal arrogante blik aan.
"Altijd leuk, nieuwelingen," antwoordde een van de dames met een blik op Lily gericht. Blijkbaar was haar reactie heel amusant geweest.
"Zeg.. moeten jullie niet eens naar jullie kamers toe? Vandaag is jullie laatste vrije dag." De man in pak keek de twee met een grote grijns aan en meteen trok Aizen Lily mee richting de deur. In dit gezeik had hij geen zin.

Haar hakken maakten een duidelijk klik-klakkend geluid op de vloer en de begeleidster die vannochtend de regels had opgelegd keek haar met een geërgerde blik aan. Ze beende naar Lily toe en liet haar blik over haar heen glijden. 'Een jurkje, hakken, blote benen. Je hebt geen date hoor!'zei ze met een frustrerende kalme stem.
Lily keek haar met een arrogante blik aan. 'Nee, die heb ik inderdaad niet. Dan had ik echt wel wat meer aan mezelf gedaan,'zei ze met een ijzige stem en ze liep naar de rode bank toe en ging daar inzitten. Miss Haliwell volgde haar en bleef voor haar staan. 'Lily, is het niet?'
'Voor jou niet,'mompelde ze en ze bekeek haar gelakte nagels. 'U.' - 'Voor U niet,'siste ze benadrukkend en de vrouw maakte aanstalten om weer terug naar de receptie te gaan.
'Ik denk dat U maar aan de overkant moet gaan solliciteren,'fluisterde Lilly iets te hard. De vrouw draaide zich met een ruk om. 'WAT ZEI JE DAAR?'schreeuwde ze.

Aizen hoorde van veraf al wat geschreeuw en was snel gekomen om te kijken wat er aan de hand was en natuurlijk was Lily er bij betrokken. Een grijns speelde op zijn gezicht maar al snel liet hij hem verdwijnen en liep hij met een pokerface richting het tweetal. "Het spijt ons, Lily is gewoon heel moe," zei hij op een schijnheilige toon, ondertussen zijn arm om haar middel slaan en haar onopvallend meetrekkend.
De vrouw bekeek hem met een verafschuwende blik maar knikte toen langzaam. "Ik hou jullie in de gaten," siste ze, waarna ze zich omdraaide en met opgeheven hoofd wegliep.
"Zorg toch eens dat je uit de problemen blijft anders lukt ontsnappen toch nooit!" grijnsde Aizen even later naar Lily.

Ze keek hem grijnsend aan. Waarom was die jongen toch zo verstandig. Hij was zo schijnheilig en dat was ontzettend slim en bovendien had dat iets leuks.. Ze keek hem met grote ogen aan. 'Waarom ben jij toch zo verstandig!'glimlachte ze. 'Trouwens.. waar is de rest? We moesten hier toch rond negen uur zijn?'

"Ik heb gewoon veel levenservaring!" grapte Aizen die nu ook maar eens de zaal rondkeek. Het was inderdaad nog verdacht leeg als je je bedacht dat iedereen er al zijn moest. Een aantal leerlingen was al rustig aan komen lopen maar voor de rest was het doodstil. "Nou, dan moeten we maar gaan zitten," zei hij droog terwijl hij Lily meetrok op de bank. Wat moesten ze anders hier?

'Oké, bevalt me wel.' Ze keek Aizen aan en even maakte haar hart een sprongetje. Hij was zo ongelofelijk - Lily hou op, ja hij is enorm hot, NOU EN. Ze glimlachte kort. 'Heb je de eerste tien regels al gezien?'

Met tegenzin was Lucy richting de hal gelopen, samen met Ashton, en nu stond ze te wachten tot er iemand een preek zou komen geven, wat waarschijnlijk nog een hele poos ging duren. Zolang zij maar op tijd kwamen, wat de leiding deed, dat maakte niet uit.
Zuchtend liet ze zich tegen de muur aanzakken en staarde ze voor zich uit. "Wat is dit tehuis toch leuk."

"Welke regels?" vroeg Aizen op een toon alsof hij nog nooit regels gezien had hier, al was het tegensgestelde waar. Hij had ze al vaak zat gezien, hij was alleen niet van plan veel waarde aan die irritante verzinselen te hechten.
"Maar vertel eens, waar kom je eigenlijk vandaan?" vroeg hij toen na een tijdje voor zich uit te hebben gestaard.

Ze glimlachte naar hem. Ze mocht hem wel en ze wou deze week zeker al een aantal regels verbreken. 'Ik kom van Notthingham,'beantwoordde ze zijn vraag. 'Het altijd geweldige Notthingham, vooral het nachtleven!' Ze keek hem aan en probeerde in te schatten waar hij vandaan kwam, maar kon er zo via zijn uiterlijk niet achter komen. 'En jij dan?'vroeg ze uiteindelijk nieuwsgierig.

'Het wordt heus nog wel leuk,'merkte Ashton op en hij ging naast haar staan en staarde naar de leiding die druk achter de receptie bezig waren. Ook de oude vrouw was present die er vandaag erg vrolijk uit zag wat hem enorm irriteerde. Hij keek even naar Lucy en wendde toen zijn blik weer af. Zijn oog viel op een briefje met de eerste tien regels, hij kon het niet laten om met zijn ogen te rollen. Er zouden zelfs nog meer volgen. Hij zuchtte. Gelukkig waren regels er om ze te breken.

"Hmm, Nottingham zeg je? Dat moet inderdaad leuk zijn!" Eigenlijk vond Aizen haar ook precies een Nottingham type nu hij er zo over nadacht. "Ik kom uit Brighton, we maakten onze eigen feestjes daar wel," vertelde hij haar grijnzend terwijl hij de hal nog eens doorkeek. Hoe lang kon het nou werkelijk duren voor die mensen kwamen!?

"Ja, vast wel," antwoordde Lucy die opeens ontzettend behoefte aan alcohol had. Maarja, hoe kwam je daaraan in een gevangenis als dit? Waarschijnlijk werd je continu gecontroleerd als je van buitenaf naar binnen toe komen. Geen alcohol voor haar meer de eerst komende tijd dus, iets wat haar enorm chagrijnig kon maken.

'Het is vandaag maandag, right?'zei hij en zijn ogen vlogen door de hal heen. Hij zag hoe de receptioniste opstond en in het midden van de zaal ging staan. Ze kuchte even voor aandacht, maar niemand die het opmerkte en iedereen praatte door. Daarna stapte ze met haar blokhak op de grond, waardoor een weerkaatsend geluid onstond. Nu keek wel iedereen nieuwsgierig de kant van de vrouw op. 'Welkom meisjes en jongens. Een totaal nieuwe groep is altijd leuk om te hebben. Maar dat betekend dat we de regels verder moeten bekend maken. Maar wat op dit moment belangrijker is zijn de roosters, de corveediensten. Iedereen moet zich hier strikt aanhouden, anders zullen er gevolgen zijn.' Ze keek de jongeren dreigend aan en vervolgens keek ze naar een man die naar voren toe stapte. 'Ik ben meneer Jongbloed, de directeur van dit te huis. Vooral als op een negatieve manier opvalt, zul je veel met mij te maken krijgen.'
Asthon keek de man aan. 'Vreselijke man,'fluisterde hij.

Lucy knikte alleen maar even op Ashton's opmerking maar er werd al verder gepraat dus lette ze maar op. "De lessen beginnen om half tien in lokaal 21, op de eerste verdieping. Zorg dat je op tijd bent anders zwaait er was." De hele leiding liep weer weg en liet de groep fronsend achter. "Oke.. waarom moesten we hier ook alweer komen zitten?"

Lily keek Aizen verbaasd aan. 'Was dit het? Wat een ..'ze maakte haar zin niet af. 'We krijgen dat rooster morgen zeker.' Ze keek hem aan. 'We hebben nog twintig minuten, heb je een idee hoe we deze kunnen vullen?' Ze keek hem vragend aan.